Jak tego słuchać i jak nie robić zdjęć tabletem
Co do aparatów: są dwa. Główny przynajmniej pod względem estetycznym się wyróżnia – jest umieszczony za sporym (jak na swoje gabaryty) szkłem. Możemy być spokojni, że się ono nie zarysuje, gdyż całość znajduje się w niewielkim wgłębieniu w obudowie. 4 Mpix to nie jest rozdzielczość marzeń i nie można się czarować, że aparat ten posłuży czemuś więcej, niż pstrykaniu fotek jakimś dokumentom; nie nastawiałbym się na uwiecznianie pejzaży tym obiektywem – choć nadaje zdjęciom „wesołą” stylistykę, podbijając nieco kolory, to widać brak szczegółów i problemy z łapaniem światła. Aparat przedni jest „żeby był” – kamerka 1 Mpix nada się do krótkiej rozmowy przez Skype, ale nie ryzykowałbym nawet prób z robieniem sobie selfie.
Za dźwięk odpowiadają dwa głośniki, działające w stereo. Producent wpadł na pomysł, żeby umieścić je nad ekranem, kierując dźwięk bezpośrednio w stronę użytkownika. Idea szczytna, jednak wykonanie nieco kuleje. Zastosowane przetworniki idealnie nadają się do symulowania efektu surround, gdzie (gdy jesteśmy bezpośrednio na wprost ekranu), mamy wrażenie dźwięku otaczającego – i to jest fajne.
Mniej fajnie jest, gdy odkryjemy powód, dlaczego tak jest: otóż te małe membrany prawie w ogóle nie wydają z siebie basu. Podczas oglądania filmów nie będzie to aż tak dotkliwe, jak podczas słuchania muzyki. Scena rozwleczona jest do granic możliwości, a płaski sopran wcale nie pomaga. Co ciekawe, dźwięk jest dość szczegółowy i łatwo dostrzeżemy separację odgłosów, jednak całości brakuje ciepłego zabarwienia. Są wystarczająco głośne: niemal 80 dB to wystarczający zapas pogłosu, żeby móc puścić sobie muzyczkę w kuchni i nie martwić się, że będzie za cicho. Jednak niektórych słuchanie muzyki przy pomocy tych głośników będzie po prostu irytować (tak było w moim wypadku).
Wyjście słuchawkowe w mojej sytuacji było zbawieniem. Na gniazdo przekierowywana jest odpowiednia ilość mocy, także do hybrydy możemy podłączyć nawet większe słuchawki. Co do jakości dźwięku pompowanego przez jacka 3,5 mm – jest w porządku. Acer nie zainwestował w jakieś cudowne systemy audio, ale wszystko, czego moglibyśmy się spodziewać po gnieździe słuchawkowym, jest tutaj. Bez szaleństw, godnie i po prostu dobrze.
Czy Acer Switch Alpha 12 to hit czy kit?
Właściwie to… ani to, ani to. To zawodnik trudny do podsumowania. Z jednej strony za całkiem niezłą cenę otrzymujemy podzespoły, które z powodzeniem nawiązują walkę z Surface Pro 4 od Microsoftu. Do tego można cieszyć się ekranem o świetnym podświetleniu, który pozwoli na swobodną pracę na zewnątrz. Z drugiej strony jednak – nie jest to opakowane w tak efektowną obudowę, a multimedia pozostawiają nieco do życzenia. Dodatkowo pełnym sprzeczności akcesorium jest etui z klawiaturą. Sama praca klawiatury bardzo, bardzo mi się spodobała, ale estetyka wykonania to niestety nie najwyższa półka, a gładzik jest tylko dobry.
Sami zdecydujecie, które z wymienionych rzeczy będą dla Was ważne, a które możecie przeboleć. Ci, którzy muszą mieć świadomość, że noszą przy sobie coś ładnego, zapewne udadzą się do konkurencji. Z kolei osobom bardziej praktycznym i nie kupującym oczami, spodoba się bardzo dobry ekran i wydajność, na której można polegać.
Czy jestem w stanie polecić Acera Switch Alpha 12? Przez kilka długich tygodni było to moje główne urządzenie pracy i nieco się z nim zżyłem. Przyzwyczaiłem się do klawiatury i posiadówek przy stolikach poza domem. Te dni i noce przed ekranem na pewno zmieniły sposób, w jaki patrzyłem na sprzęty Acera. Jeżeli więc jakiś produkt zdołał skruszyć we mnie stare, zaschnięte uprzedzenia, to – tak, z czystym sumieniem jestem w stanie polecić tę hybrydę. Jako tańsza alternatywa dla Surface’a Pro 4, sprawdzał się doskonale. Oby usłyszało o nim więcej ludzi, bo ten tablet jest tego wart.
Spis treści:
