Gimbal to specyficzny sprzęt dla specyficznego odbiorcy – i nie mówię tutaj o „smartfonowej” stabilizacji do użytku amatorskiego. Prawdziwa zabawa zaczyna się tam, gdzie ramię urządzenia musi zapewnić stabilność kamerom i obiektywom o wadze nawet kilku kilogramów i znieść znacznie więcej niż mini zestaw dla tik-tokowego vlogera. W dzisiejszej recenzji postaram się sprawdzić, co oferują dwa najnowsze urządzenia marki DJI. Mowa tutaj o gimbalach Ronin S 2 (RS 2) oraz Ronin SC 2 (RSC 2) – zaczynamy!
Profesjonalny sprzęt foto-wideo to wydatek rzędu kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych, warto więc dobrze zastanowić się, jakiemu gimbalowi można zaufać jeszcze zanim zamocujemy na nim drogocenny aparat – szczególnie, jeśli mamy zamiar brać udział w dynamicznych, pełnych akcji nagraniach.
Specyfikacja techniczna DJI Ronin S 2 i DJI Ronin SC:
| Nazwa urządzenia | DJI RS 2 | DJI RSC 2 |
|---|---|---|
| Udźwig | 4,5 kg | 3,0 kg |
| Prędkość kątowa (wszystkie osie) | 360°/s | 360°/s |
| Punkty końcowe (Pan, Till, Roll) | 360°;-95°/s do 240°/s;-112° do +214° | 360°;-95°/s do 240°/s;-112° do +214° |
| Bateria | 1950 mAh | 3400mAh |
| Czas pracy | 12 h | 14 h |
| Czas ładowania | 1,5 h | 2 h |
| Waga | – gimbal 1072 gramy – grip: 265 gramów – statyw/przedłużenie 226 gramów – szybkozłączka 105 gramów | – gimbal 1016 gramy – grip: 226 gramów -statyw/przedłużenie 226 gramów szybkozłączka 102 gramów |
| Moc nadajnika | <8 dBm | <8 dBm |
| Wymiary | – złożony: 260×265×70 mm (bez gripa BG30) – rozłożony: 410×260×195 mm (Z założonym gripem, bez przedłużenia gripa/statywu) | – złożony: 260×210×75 mm (Z uchwytem) – rozłożony: 400×185×175 mm (Z uchwytem, bez rozszerzonego gripa/ statywu) |
| Temperatura pracy | -20° do +45° | -20° do +45° |
| Mocowania akcesoriów | – porty RSA/NATO – otwór mocujący 1/4”-20 – zimna stopka – port transmisji obrazu / silnika follow focus (USB-C) – port RSS (USB-C) – port silnika follow focus (USB-C) | – mocowanie w standardzie NATO – otwór mocujący M4 i otwór na śrubę 1/4”-20 – zimna stopka – port transmisji obrazu/ silnika follow focus (USB-C) – port RSS (USB-C) – port silnika follow focus (USB-C) |
| Połączenie | Bluetooth 5.0; USB-C | Bluetooth 5.0; USB-C |
| Wspierane systemy operacyjne | iOS 11 lub wyżej Android 7.0 lub wyżej | iOS 11 lub wyżej Android 7.0 lub wyżej |
| Cena | 3599 złotych Combo – 4299 złotych | 1999 złotych Combo – 2999 złotych |
| Bezpośredni link do oferty | klik! | klik! |
Zawartość zestawu
Po rozpakowaniu obu gimbali możecie dostać drobnego zawrotu głowy – w pudełkach znalazło się bowiem dość dużo, niekiedy naprawdę niewielkich elementów, które mają na celu połączenie całego fotograficznego setupu. Jest to pełen zestaw końcówek i okablowania, dzięki któremu będziemy mogli dopasować praktycznie każdą kamerę i rozpocząć naszą przygodę z najnowszymi produktami DJI.
DJI RS 2 przyszedł do mnie w zestawie z wygodną, pełną kieszeni i przegródek torbą, dzięki której utrzymanie porządku podczas kręcenia staje się znacznie łatwiejsze. Sama torba prezentuje całkiem dobrą jakość. Przenoszenie zestawu z miejsca na miejsce jest dzięki niej znacznie łatwiejsze i bezpieczniejsze – to naprawdę bardzo przydatny gadżet!
W skład zestawu DJI RS 2 wchodzą następujące elementy:
- torba z przegródkami,
- ramiona gimbala,
- odczepiany trzonek z baterią (BG30),
- pasek mocowania obiektywu,
- metalowy mini-statyw,
- szybkozłączka,
- wspornik kamery,
- osłonka na port RSA/NATO,
- przewód USB-C na USB-A, 40 cm (do ładowania),
- przewód USB-C, 30 cm (do sterowania aparatem),
- przewód Sony Multi, 30 cm (do sterowania aparatem),
- przewód Micro-USB, 30 cm (do sterowania aparatem),
- przewód Mini-USB, 30 cm (do sterowania aparatem),
- śruba mocująca z uchwytem 1/4 cala (2 sztuki),
- śruba mocująca bez uchwytu 1/4 cala (1 sztuka),
- rękaw ochronny,
- pasek z pętlą (3 sztuki).
DJI RSC 2 z kolei przyjechał do mnie w kartonowym pudełku z piankowym wypełnieniem. Części zestawu umieszczone zostały w specjalnych przegrodach – łatwo je zaleźć, gdy są nam akurat potrzebne. Na dłuższą metę nie da się jednak korzystać z gimbala „w terenie”, jeśli nie nabędziemy jakiegoś etui – małe elementy łatwo zgubić, a przewożenie całości w kartonie jest raczej rozwiązaniem doraźnym.
Lista elementów, jakie dostajemy w zestawie z RSC 2, wygląda następująco:
- gimbal ze składanym trzonkiem i baterią,
- wspornik do obiektywu,
- plastikowy mini-statyw,
- szybkozłączka,
- wspornik kamery,
- przewód USB-C na USB-A, 40 cm (do ładowania),
- przewód USB-C, 30 cm (do sterowania aparatem),
- przewód Sony Multi, 30 cm (do sterowania aparatem),
- przewód Micro-USB, 30 cm (do sterowania aparatem),
- przewód Mini-USB, 30 cm (do sterowania aparatem),
- pasek z pętlą (2 sztuki),
- śruba mocująca z uchwytem 1/4 cala (2 sztuki),
- śruba mocująca bez uchwytu 1/4 cala (1 sztuka).
Jakość tworzyw, z jakich wykonane zostały wszystkie, najdrobniejsze nawet części wyposażenia obu zestawów, jest naprawdę bardzo wysoka. Czuć, że producent przykłada wagę do szczegółów, które gwarantują uczucie obcowania ze sprzętem premium. Jednocześnie zdziwiłbym się, gdyby było inaczej – testowane gimbale nie należą w końcu do najtańszych, a DJI znane jest z oferowania klientom dopracowanych i świetnych jakościowo produktów.
Budowa i wzornictwo
Chciałoby się rzec: jak wyglada gimbal, każdy widzi, choć oczywiście sprawa jest dużo bardziej złożona. Szczególnie, jeśli mowa dwóch konstrukcjach z różnych półek cenowych.
Do testów dostałem dwa, bardzo podobne, a jednak skrajnie różne urządzenia. W każdym z przypadków producent zastosował zupełnie inne rozwiązanie dotyczące tej samej kwestii – komfortu składania i rozkładania całej konstrukcji oraz wygody w przenoszeniu urządzenia z miejsca na miejsce. Przeanalizujmy więc, z czym mamy tutaj do czynienia.
DJI RS 2 ma odpinaną rączkę, w której znajduje się bateria – po odczepieniu jej od ramion możemy ją naładować lub schować do jednej z kieszeni torby. To rozwiązanie ma wiele zalet, wygodniej jest bowiem podpiąć do gniazdka tylko jeden, niewielki element, podczas gdy reszta konstrukcji zostaje schowana w torbie. Przydatna byłaby możliwość zakupu kilku takich baterii i korzystanie z nich na zmianę, dzięki czemu można by uzyskać dodatkowe, długie godziny nagrywania wideo.
Ramiona możemy złożyć i schować do przegrody, proces jest dość łatwy i każdy powinien sobie z nim poradzić. Na zgięciu każdej z osi umieszczona została „zasuwka” z symbolem zamkniętej i otwartej kłódki. Blokujemy je w momencie, gdy gimbal jest nieużywany, dzięki czemu konstrukcja pozostaje w pożądanej pozycji.
Wykonane z włókna węglowego ramię DJI RS 2 wykończone zostało tłoczonym wzorem i czerwonymi, biegnącymi wzdłuż konstrukcji liniami – mi ten zabieg średnio się podoba (przywodzi mi na myśl skojarzenia ze sprzętem gamingowym) i wolałbym, żeby urządzenie było kolorystycznie jednolite. Na jego boku znalazł się dobrze widoczny, biały napis RONIN.
Wysokość umieszczenia wspornika kamery regulujemy przesuwając platformę po ruchomej szynie – samo ramię zostaje wtedy nieruchome. Najprościej mówiąc ma ono kształt litery L a my poruszamy w pionie tylko jego podstawą. Na każdej z osi znajduje się „miarka” pomagająca przy regulacji ich wysokości dla wypoziomowania kamery.
Uwagę każdego przykuje z pewnością kolorowy ekran dotykowy, znajdujący się tuż nad tzw. centrum sterowania w modelu RS 2. Sam wyświetlacz jest malutki i korzystanie z niego jest w moim mniemaniu średnio wygodne. Nie zmienia to jednak faktu, że z jego pomocą wyregulujemy większość parametrów bez konieczności każdorazowego sięgania po smartfon wyposażony w aplikację DJI RONIN.
Pod ekranem znajduje się joystick służący do sterowania ruchem osi pochylenia. Obok niego umieszczono spust migawki działający, gdy kamera podłączona została do gimbala za pomocą odpowiedniego przewodu. Poniżej znajduje się klawisz funkcyjny M służący do wyboru profilu użytkownika.
Po prawej stronie znajdziemy przycisk włączania i wyłączania urządzenia, a na przeciwko umieszczony został klawisz spustowy, służący – między innymi – do uruchamiania trybu blokady.
Gimbal wyposażony został także w pokrętło, domyślnie służące do sterowania fokusem podłączonego po kablu aparatu.
Pod dużą, gumową zaślepką, osłaniającą górną część konstrukcji, znalazły się dwa autorskie porty dla akcesoriów z serii RONIN (RSA/NATO).
W trzonku umieszczony został także klawisz służący do sprawdzania poziomu naładowania akumulatora – o jego stanie poinformują nas cztery świecące na zielono diody. Tę informację znajdziemy jednak także na wbudowanym wyświetlaczu w prawym górnym rogu menu. Samo gniazdo ładowania to ukryty za zaślepka port USB-C, znajdujący się u podstawy trzonka.
RSC 2 to inna bajka – tutaj składanie rozwiązane zostało w zupełnie inny sposób. Gimbal ma tzw. „łamaną konstrukcję”, dzięki czemu jesteśmy w stanie złożyć go w pół wtedy, gdy nie jest używany. Rączka jest jednak na stałe przytwierdzona do konstrukcji – gdy chcemy naładować gimbala, musimy przy gniazdku umieścić „całość”. Jest to oczywiście znacznie mniej wygodne niż rozwiązanie, jakie zastosowano w droższym modelu. Minusem będzie tutaj brak możliwości wymiany baterii – ta jest, podobnie jak w smartfonach, wbudowana w urządzenie na stałe.
Tańsza wersja gimbala także ma ekran – nie jest on jednak dotykowy i wyświetla tylko podstawowe informacje. Sterowanie nim odbywa się za pomocą pokrętła i klawiszy funkcyjnych.
Pozostałe elementy sterowania urządzeniem są takie same, jak w opisywanym wyżej droższym modelu. Przycisk nagrywania, spust, klawisz M oraz pokrętło mają więc identyczne funkcje, jak te, o których zdążyłem już wspomnieć i są umiejscowione w tych samych miejscach trzonka. Jedyną różnicę stanowi port USB-C służący do ładowania. Ten znajduje się bowiem tuż nad klawiszem zasilania.
Wygląd całej konstrukcji RSC różni się kilkoma rozwiązaniami od modelu RS 2. Tańsza wersja gimbala jest czarna, matowa i wykonana z aluminium. Brak tutaj tłoczonego wzoru, a porty M4/NATO nie są ukryte. Łamana konstrukcja wymogła na projektantach umieszczenie na trzonku dużego zawisu. Na ramieniu wersji RSC także znalazł się duży biały napis RONIN, a na osiach nadrukowano miarki poziomowania.
Wykonanie obu konstrukcji to całkowita perfekcja – ramiona, silniki czy pokrętła robią wrażenie niezwykle solidnych i trwałych. Części urządzenia są doskonale zaprojektowane, świetnie spasowane i wyglądają genialnie.
DJI to dla mnie synonim wysokiej jakości i nie spodziewałbym, że w którymś ze swoich flagowych produktów była by ona inna niż topowa. Używanie sprzętu najwyższej klasy to wyjątkowa przyjemność – za projekt i wykonanie obu produktów należą się marce naprawdę duże brawa.
Sterowanie urządzeniem
Wszystkie gimbale DJI, jakie miałem okazję testować, miały podobny system ręcznego sterowania. Oba testowane dzisiaj modele nie stanowią w tej kwestii żadnego wyjątku.
Po umieszczeniu aparatu na głowicy i odpowiednim jego wypoziomowaniu, ruchami ramion kierować możemy z użyciem specjalnego joysticka. Przesuwając kciuk w górę lub w dół wybieramy ustawienie kąta kamery w pionie, a w prawo i w lewo – w poziomie.
Przycisk zasilania służy nie tylko do włączania lub wyłączania urządzenia – pojedyncze, krótkie kliknięcie w niego zablokuje ekran dotykowy, a dwukrotne włączy lub wyłączy tryb uśpienia.
Znajdujący się pod palcem wskazującym przycisk spustowy, po pojedynczym kliknięciu uruchomi Active Track – wymagany jest jednak do tego uruchomiony tryb transmisji obrazu. Dłuższe przytrzymanie klawisza włączy tryb blokady – kamera utrzyma wtedy obecny poziom. Dwukrotne szybkie kliknięcie wycentruje gimbal, a trzykrotne obróci go o 180 stopni – tak, by umożliwić nam nagrywanie w trybie selfie.
Podłączenie kamery po kablu, w celu skorzystania z pełnego zakresu funkcji, wymaga posiadania jednego z kompatybilnych modeli. Ich lista różni się zależności od wybranego gimbala – tę dla Ronin S2 znajdziecie tutaj, a dla Ronin SC tutaj.
Po podpięciu obu urządzeń zyskujemy dostęp do sterowania aparatem z poziomu gimbala – przycisk nagrywania włączy lub wyłączy rejestrację klipu wideo, a wciśnięty do połowy uruchomi autofokus. Pojedyncze kliknięcie klawisza wywoła wykonanie zdjęcia.
Pokrętło domyślnie sterować będzie autofokusem – zmiany jego funkcji dokonacie z poziomu ustawień.
Przycisk wyboru trybu użytkownika oznaczony został literą M. Pojedyncze kliknięcie pozwala na przełączanie się pomiędzy tzw. profilami użytkownika. Dłuższe przytrzymanie pozwoli wejść w tryb sport. Dwukrotne naciśnięcie i przytrzymanie go pozostawia nas w wybranym wcześniej trybie (sport). By go zamknąć należy powtórzyć wymienioną sekwencję. Szybkie dwukrotne kliknięcie włączy tryb pionowy, a trzykrotne włączy lub wyłączy tryb 3D Roll 360.
Wszystkie wymienione powyżej komendy są identyczne dla obu testowanych gimbali.
Reszta ustawień i dostęp do pełnego wachlarza trybów umożliwi nam dopiero instalacja dedykowanej dla nich aplikacji ze sklepu App Store lub Google Play.
Aplikacja DJI Ronin
W XXI wieku praktycznie żaden sprzęt nie obejdzie się bez dedykowanej mu aplikacji – w przypadku urządzeń DJI nie można mówić o żadnym wyjątku. Sterowanie urządzeniem i zdalne wyzwalanie nagrywania możliwe będzie z użyciem programu o nazwie DJI RONIN. Tam też należy wykonać aktywacji zestawu przed pierwszym użyciem.
Aplikacja pozwala na połączenie oraz zdalne sterowanie obsługiwanym gimbalem – jeśli korzystacie z więcej niż jednego urządzenia w tym samym czasie, wszystkie z nich znajdziecie na wysuwanej liście w centralnej części głównego menu.
Ekran główny podzielony został na pięć modułów ułatwiających dostęp do każdej z funkcji sterowania urządzeniem. Nazwy poszczególnych „zakładek” to Create, Motor Parameters, User Profile oraz Status.
Create pozwala na zdalne sterowanie gimbalem z użyciem wirtualnego joysticka, z dokładnym wyborem szybkości i płynności wykonywanych ruchów.
Oprócz tego umożliwia dostęp do szeregu funkcji, działających po podłączeniu kamery do gimbala – są to, między innymi, opcje wykonania panoramy, Time-lapsów, opcji śledzenia, a nawet kontrolowania ruchami ramion za pomocą pada do PlayStation czy Xboksa!
Opcja Balance Test powoli na wykonanie zaawansowanego i dokładnego poziomowania kamery na gimbalu – po sposobie wykonania tej operacji poprowadzi Was szereg smoczków, dostępnych w menu aplikacji.
W zakładce Motor Parameters sprawdzimy dokładne ustawiania osi oraz wykonamy pełną kalibrację ramion urządzenia.
User Profiles to moduł z podziałem na tryby użytkowania gimbala – podzielony został na zakładki o nazwie M1, M2 i M3 – to właśnie między nimi przeskakujemy, gdy klikamy klawisz funkcyjny M.
Każdy z zakresów działania (Pan Follow, Pan & Tilt Follow FPV czy 360 Roll) może zostać przez nas dokładnie spersonalizowany i dopasowany do naszych preferencji z uwzględnieniem opcji Follow speed, Deadband oraz Push Mode.
W zakładce Status mamy dostęp do pełnego przekroju ustawień oraz tzw. check listy, sprawdzającej status połączenia przewodowego i bezprzewodowego. To tutaj przeprowadzimy kalibracje systemowe, włączymy silent mode czy demo mode, a także przełączymy urządzenie w tryb spoczynku.
Aplikacja jest maksymalnie uproszczona i wydaje się być próbą przystępnej segregacji funkcji urządzenia tak, by użytkownik mógł w pełni zrozumieć jego działanie i wykorzystać drzemiący w nim potencjał. Mimo wszystko nie jest to program najprostszy i wymaga czasu poznanie jego pełnej zawartości. Pomocne okazują się umieszczenie w wielu miejscach menu ikonki ze znakiem zapytania, pozwalające na szybki podgląd znaczenia pojęć używanych w poszczególnych segmentach programu.
Połączenie na linii telefon – gimbal jest wzorowe. Wszystkie polecenia wykonywane są błyskawicznie, dzięki czemu zdalne sterowanie urządzeniem to czysta przyjemność.
Tryby foto i wideo
Jak już wspomniałem, zakładka Create to miejsce, w którym możemy skorzystać z kilku funkcji, jakie oferują inne gimbale marki DJI, choć tutaj mamy do czynienia ze znacznie bardziej rozbudowaną ich formą. Mam tu na myśli opcje wykonania panoramy oraz filmu poklatkowego.
Podczas próby zrobienia panoramy możemy określić rodzaj matrycy aparatu, długość ogniskowej użytego obiektywu, zakres procentowy obrotu, obszar pracy oraz czas trwania. Zgodnie z naszymi ustawieniami gimbal będzie przesuwał głowicę wykonując ustawiony ruch – dzięki czemu będziemy w stanie przygotować zdjęcie o imponującej szerokości kadru i rozdzielczości, składając w jedno aż do 558 zdjęć.
Oferowana opcja Time Lapse to także poziom całkowicie profesjonalny – mamy możliwość wybrania do pięciu punktów obrazu, po których podążać będzie kamera, wybierając odstęp między klatkami w zakresie od jednej sekundy aż do jednej minuty, a czas trwania procesu może wynieść aż do sześciu godzin! Efekty pracy takiego nagrania mogą być imponujące, jeśli tylko dysponujecie sprzętem, który byłby w stanie wykonać takie wideo.
Funkcja śledzenia pozwala na wykonanie wideo z maksymalną ilością dziesięciu punktów przejściowych, a dla każdego z nich istnieje opcja wybrania czasu wykonania ruchu oraz długości nagrania punktu. Ten pierwszy może mieć aż do dwóch godzin, a drugi maksymalnie minutę.
Tryby foto/wideo nie zawodzą, a wręcz dobitnie uświadamiają, że mamy do czynienia ze sprzętem dla prawdziwych „zapaleńców”. Możliwości kamery w zestawie z gimbalem ogranicza tylko nasza wyobraźnia oraz kreatywność. Sprzęt z pewnością będzie w stanie nadążyć za wizją niejednego reżysera.
Praca urządzeń i komfort użytkowania
Działanie obu urządzeń oceniłbym jako pewne i niezawodne. Pomijając różnice w sterowaniu częścią funkcji, wynikające z innej budowy każdego z modeli, ogólny odbiór ich pracy i działania jest dokładnie taki sam.
Na początek nie sposób nie wspomnieć, że każdy z testowanych gimbali jest bardzo ciężki i korzystanie z nich przez dłuższy czas wymaga większej siły – do ich wagi należy w końcu doliczyć kilka kilogramów, a kamera i obiektyw mogą ważyć naprawdę sporo.
Podobnie wyglądać będzie sprawa z ich rozmiarem – nie są to małe, poręczne zabawki, które wygodnie będzie wszędzie ze sobą nosić, aczkolwiek specyfika sprzętu wskazuje, że nie można się tutaj spodziewać czegoś innego i trudno doszukiwać się w tym wady sprzętu.
Trudność w obu przypadkach sprawić może dla nowych użytkowników pierwszy kontakt z gimbalem – ustawianie ramion oraz podłączenie i uruchomienie całości. Wszystkiego jednak można się nauczyć, choć za pierwszym razem na pewno wymagało to będzie większej ilości czasu. Producent doskonale to rozumie i na stronie internetowej oraz w aplikacji umieścił masę pomocnych wskazówek, dzięki czemu pierwsze kroki będą dla każdego z Was łatwiejsze.
Gdy już zapoznamy się ze sposobem działania wybranego modelu samo sterowanie jest proste i intuicyjne – wystarczy poznać funkcje wszystkich przycisków oraz sposób współpracy na linii kamera-gimbal.
Jeśli weźmiecie pod uwagę profil tego sprzętu i jesteście w stanie przełknąć jego wagę, gabaryt oraz bardziej skomplikowaną specyfikę, jestem przekonany, że będziecie z obu modeli w stu procentach zadowoleni. Sprzęt działa perfekcyjnie i niezawodnie. Płynność nagrań, ciekawe tryby i zdalne sterowanie pozwolą na rejestracje profesjonalnie wyglądających ujęć i przepięknych kadrów.
Podsumowanie
Jak wspomniałem we wstępie, testowane gimbale nie są sprzętami dla laików – ich zakupem będą zainteresowani raczej profesjonalni twórcy niż amatorzy. Ci pierwsi z pewnością docenią wysoką jakość wykonania obu produktów, pełną zawartość zestawu czy ich niezawodną i bezproblemową pracę. Będą też w stanie wycisnąć ze sprzętu maksimum, testując go w trakcie długich sesji filmowych, w dynamicznych i ciężkich warunkach planu filmowego.
Który gimbal będzie lepszym wyborem dla Was? Na to stanie odpowiedzieć możecie sobie tylko Wy sami.
Oczywistym jest fakt, iż DJI RS 2 daje użytkownikowi nie tylko lepszy komfort sterowania, dzięki dotykowemu ekranowi, ale także większą wygodę ładowania i składania dzięki odpinanemu trzonkowi z baterią. Został też wykonany z lepszych materiałów – jest więc pod wieloma względami sprzętem z wyższej półki.
Prywatnie zdecydowałbym się pewnie na RSC 2 – urządzenie ma prostsze menu i, nawet mimo braku większego dotykowego ekranu, korzystało mi się z niego wygodniej – opcje bardziej zaawansowane ustawić można w końcu z użyciem telefonu. Po opanowaniu systemu składania z gimbala korzysta się z niego komfortowo, a jedynym minusem będzie przymus pozostawiania „przy gniazdku” całego zestawu, gdy nadejdzie potrzeba napełnienia baterii. Brakowało mi też torby do przenoszenia zestawu, ale jestem pewien, że jej dokupienie nie będzie stanowiło większego problemu, nie postrzegam więc tego w kategoriach minusa.
Oba urządzenia działają genialnie, oferują świetną płynność i doskonałe efekty foto i wideo, dzięki licznym ustawieniom i gotowym trybom. Zawartość zestawu początkowo trochę przytłacza, ale przeznaczenie każdego z elementów staje się z czasem zupełnie oczywiste. Aplikacja i liczne samouczki są tak skonstruowane, że każdy, kto ambitnie podejdzie do pracy z gimbalami, będzie w stanie (posiadając jednocześnie wspierany model kamery) wykorzystać drzemiący w nich potencjał tworząc świetnej jakości klipy i zdjęcia.
Oba urządzenia mają szereg cech, które warto rozważyć przy zakupowej decyzji – jedną z nich z pewnością będzie ich cena. W wersji podstawowej RSC jest w końcu prawie dwukrotnie tańszy i to, moim zdaniem, może być czynnikiem przeważającym dla każdego, kto stoi przed decyzją zakupową.
Jeśli budżet Was nie ogranicza – rozważcie zakup RS 2 – to solidne urządzenie z masą ciekawych rozwiązań, które sprawdzi się w praktycznie w każdych warunkach, oferując maksimum wygody. Niemniej jednak, RSC to również genialny sprzęt i wróżę mu mimo wszystko większą popularność.
Podsumowując – oba gimbale to wymagający sprzęt dla wymagających użytkowników. Jeśli jesteś jednym nich, nie zastanawiaj się – wybierz swój model i kupuj śmiało!
