Wszystko szło już w dobrym kierunku. Ceny sprzętu elektronicznego, choć wciąż wyższe od sugerowanej kwoty detalicznej, zaczęły powoli spadać. Niestety, wygląda na to, że w niedalekiej przyszłości podwyżka jest nieunikniona.
Najpierw półprzewodniki, teraz neon
Sprzęt elektroniczny to mocno skomplikowane projekty, nie tylko pod względem technologii, ale też stosowanych materiałów. W grę wchodzi wykorzystanie pierwiastków ciężkich, takich jak kobalt, kadm czy miedź. Ważnym elementem jest również neon – gaz szlachetny. Choć nie znajdziemy go na płycie głównej czy wewnątrz smartfona, to jest on ważnym elementem budowy półprzewodników. Na etapie litograficznym neonu używa się do naniesienia ścieżek na waflu krzemowym. Okazuje się, że duża część jego dostaw zostanie wkrótce wstrzymana.
75% światowej produkcji neonu jest nakierowane na produkcję półprzewodników, z czego od 45% do 54% uzyskiwanego gazu na rynku, wystarczająco czystego do wykorzystania przy nanoszeniu ścieżek, pochodzi z dwóch firm znajdujących się w Ukrainie – Ingasu i Cryoin. Pierwsza z nich znajduje się w Mariupolu, druga w Odessie. Oba miasta, jak również cała Ukraina, stały się miejscem konfliktu wywołanego przez Rosję.
W związku z eskalacją walk w mieście i zniszczeniu kluczowej infrastruktury Ingas i Cryoin zostały zmuszone wstrzymać działalność. Brak stałych i płynnych dostaw neonu oznacza brak możliwości produkcji półprzewodników, a co za tym idzie – wzrost cen. Na obecną chwilę nie wiadomo, jak duże zapasy tego surowca mają poszczególne firmy. O ile najwięksi producenci w branży (Intel, Samsung czy TSMC) mogą posiadać zapasy na kilka miesięcy, niewykluczone, że zasoby mniejszych fabryk wyczerpią się szybciej.
Branża mogłaby skorzystać z neonu produkowanego w Chinach, ale jego cena jest o wiele wyższa. Kwota, jaką trzeba było wyłożyć na metr sześcienny gazu, wzrosła z 400 juanów za 1m3 w październiku 2021 roku do 1600 juanów za 1m3 pod koniec lutego br.
Czy firmy mogą zacząć produkcję neonu w innych miejscach? Jest to możliwe, ale budowa odpowiedniej infrastruktury trwałaby od 9 miesięcy do 2 lat, ale jeżeli problem jest tymczasowy, to inwestycja w taki projekt mogłaby okazać się bezsensowna. Jaki będzie finał tej sytuacji – nie wiadomo. Nie zdziwiłoby mnie, gdyby Rosja zbombardowała fabryki i zdestabilizowała rynek na długie lata w zemście za nakładane na nią liczne, dotkliwe sankcje.
