WAŻNE: Nie ponoszę żadnej odpowiedzialności za to, co stanie się z Twoim tabletem po instalowaniu nieoryginalnego oprogramowania, jak również za to, czy serwis uzna gwarancję na twój sprzęt. Wszystkich zmian w oprogramowaniu dokonujesz na własną odpowiedzialność.
Ostatnio na łamach Tabletowo.pl omówiłem modyfikację Android Open Kang Project [AOKP], tym razem przedstawię wam jej pochodną, która dużo zaczerpnęła z CyanogenModa [CM]. Tutaj znajdziecie stronę domową BAKED BlackBean-8 [BB], który wspierany jest przez kilka urządzeń, ograniczających się do wybranych smartfonów i tabletów. Oto one:
– Nexus 7 (grouper),
– Nexus 10 (manta),
– Samsung Galaxy Note 10.1 (3G N8000, WiFi N8013),
– Asus Transformer Prime (tf201),
– Asus Transformer Pad (tf300t),
– Asus Transformer Infinity (tf700t),
– Motorola Xoom (4G stingray, WiFi wingray),
– Samsung Galaxy Tab 2 7″ (p3113) (wersja blackbean-8 dla tego tabletu jest wciąż w fazie testów, ostatnia stabilna wersja to blackbean-6).
Podobnie jak z instalacją AOKP, trzeba tu pamiętać o wyczyszczeniu tabletu i instalacji paczki GApps [tutaj znajdziecie paczkę przygotowaną dla urządzeń „starszych” (według deweloperów, jak Xoom), tutaj dla „nowszych” modeli, a tutaj czystą wersję paczki). Nie zapomnijcie również o pełnym backupie swojego obecnego systemu.
Po wejściu w ustawienia można zauważyć drobną różnicę w porównaniu do AOKP: ROM Control zastąpiony został Baked settings. Tutaj mamy możliwość przelania pewnych pieniędzy na rzecz deweloperów tworzących tę wersję Androida.
Jako pierwsze menu dostępne jest Launcher settings, które po prostu przenosi nas do ustawień zainstalowanego przez nas launchera. Następne to System settings gdzie możemy aktywować przycisk „zabij wszystko”, wyłączyć animację startową lub zmienić tryb wyświetlania w tablecie (do dyspozycji mamy oczywiście trzy podstawowe: PhoneUI, PhabletUI oraz TabletUI).
Kolejne to menu Navbar, w którym możemy dopasować nasz pasek nawigacyjny. Możemy modyfikować jego wielkość, ilość przycisków czy dodać widgety. Możemy też w miarę dowolnie zmieniać kolejność przycisków, jak i ich funkcje. Dostępne są: wstecz, home, ostatnie aplikacje, ostatnie aplikacje (okienko w stylu tego z Androida 2.3.x), poprzednia aplikacja, szukaj, menu, otwórz okno zmiany metody wprowadzania tekstu, zabij aplikacje, menu power, wysuń powiadomienia oraz skrót do wybranej aplikacji. Zabrakło mi tu jednak przycisku do robienia screenshotów, który przy pisaniu takiej recenzji byłby bardzo pomocny.
Następnie mamy możliwość dopasowania skrótów na okręgu na pasku nawigacji, jednak w mojej wersji systemu nie ma po prostu jak tego zmienić, a przynajmniej nie odkryłem takiej możliwości. Dalej jest menu PropModer & Init.D, gdzie zmienimy częstotliwości skanowania WiFi, nazwę buildu naszego systemu i znajdziemy tu wiele innych bardziej zaawansowanych opcji. Kolejne to Power menu, gdzie zmodyfikujemy wyskakujące okienko przy dłuższym przytrzymaniu przycisku power.
Później naszym oczom ukazuje się sekcja Lockscreen, gdzie w menu Custom shortcuts możemy zmieniać skróty na ekranie blokady, natomiast w Lockscreen settings – ustawienia ekranu blokady, takie jak np. tło ekranu blokady czy zachowanie podczas naciśnięcia klawiszy głośności.
Kolejna sekcja to Statusbar, w której jako pierwsze menu mamy Powerwigets, które powinno dać możliwość aktywowania przełączek systemowych, znanych chodźby z CM10 i CM9. Jednak nawet ich aktywacja nie przynosi żadnego widocznego skutku.
Drugie menu to Quick settings, gdzie możemy manipulować przełączkami wprowadzonymi w Androidzie 4.2. Jest tutaj o wiele wygodniejszy niż w AOKP, a zaczerpnięty z CM, system wybierania, które przełączki chcemy mieć, a które wolimy ukryć. Przesuwanie następuje poprzez dłuższe przytrzymanie i przesunięcie. Mamy dość duży wybór, w tym podstawowe, jak WiFi, Bluetooth czy GPS.
W tym menu możemy także zmieniać ilość przełączek w trybie poziomym i pionowym, ustawić autozamykanie panelu po aktywowaniu bądź dezaktywowaniu jakiejś funkcji, czy też włączyć dodatkowe opcje, jak pokazanie najbliższego alarmu, zmianę metody wprowadzania tekstu czy USB tether. Trzy kolejne menu to opcje zmiany wyświetlania sygnału zarówno sieci komórkowej jak i WiFi, manipulacja wskaźnikiem baterii i paskiem stanu baterii oraz zmiana sposobu wyświetlania zegara i dnia tygodnia.
Jako ostatnie mamy menu odpowiedzialne za modyfikacje samego paska powiadomień. Możemy zmienić tło i jego przezroczystość i to czy po podczas przesuwania po nim palcem będzie zmieniana jasność urządzenia (jednak opcja ta u mnie nie działa, a szkoda, bo uważam ją za bardzo przydatną). Tutaj także możemy aktywować przełącznik metody wprowadzania tekstu (swoją drogą czy nie uważacie, że ta opcja pojawia się dość często?)
Device options nie różni się niczym od tego, które omówiłem podczas recenzji AOKP, ale to przecież to samo urządzenie, więc trudno żeby jego opcje różniły się pomiędzy wersjami systemu.
Ciekawą opcję znalazłem w menu Jezyk, klawiatura, głos. Mianowicie tam znajdziecie przełącznik „show icon when using stylus”, po aktywowaniu której, gdy mamy piórko nad ekranem, zostanie wyświetlony standardowy kursor myszy z Androida.
Na koniec kilka benchmarków:
AnTuTu: 10564 (CPU: 3764, GPU: 4313, RAM: 1715, I/O: 768)
Quadrant: 2612
An3DBench: 7399
An3DBenchXL: 32659
Vellamo: HTML5: 1584, metal: 325
CF-Bench: 13575, 4006, 7833
NenaMark1: 59,8
NenaMark2: 59,7
3DMark: Ice Storm: 3174, Graphic: 2837, Physics: 5436
+ Android 4.2.2 i wszystkie związane z nim nowości
+ możliwość aktywowania trybu tabletowego
+ wszystkie ustawienia zgromadzone w jednym miejscu
– mała ilość wspieranych urządzeń
– brak przycisku do robienia screenshotów (za każdym razem trzeba włączać Power menu)
– brak polskiej wersji ustawień
