Recenzja HTC One M9 - "gorący" smartfon klasy premium

DZIAŁANIE, OPROGRAMOWANIE

Za działanie HTC One M9 odpowiada Snapdragon 810 z czterema rdzeniami ARM Cortex A57 1,5 GHz (w teorii 2 GHz), kolejnym kwartetem ARM Cortex A53 1,5 GHz oraz grafiką Adreno 430. Nie zabrakło wsparcia ze strony 3 GB pamięci operacyjnej, a nad wszystkim czuwa Android 5.0.2 Lollipop, który niedługo zostanie zaktualizowany do wersji 5.1. Jak przystało na flagowca, nowy One reaguje błyskawicznie na wszystkie polecenia, zresztą szybkość i płynność stoi na równie wysokim poziomie, co w poprzedniku.

Warto wspomnieć o obecności lekko zmodernizowanej, „przypudrowanej” nakładce Sense 7.0. Względem starszych odmian, czyli wersji oznaczonych cyframi 5 i 6, wprowadzono nieliczne zmiany „pod maską”, a różnice wizualne są minimalne. Pozostały także elementy charakterystyczne dla tego launchera, takie jak lista aplikacji przewijana w pionie, bądź widget zegara, pamiętający jeszcze lata świetności Windows Mobile. Szkoda, że całość nie jest bardziej dostosowana do Material Design. Chociaż sytuację ratuje fakt, że w każdej chwili możemy zmienić motyw, co okazuje się być świetnym rozwiązaniem i zabawą na długie godziny.

Przez cały okres testów high-endowy HTC działał bardzo szybko, o czym niech najlepiej świadczy fakt, że tylko raz telefon delikatnie zwolnił. Nawet pobieranie czy aktualizowanie wielu programów naraz z Google Play, nie powodowało „czkawki”. Aczkolwiek menu ostatnich aplikacji działa trochę ospale przy natychmiastowym zamykaniu kilkunastu aplikacji. Cóż, podobny problemy spotkałem na innym urządzeniu z Lollipopem, więc nie jest to wina wyłącznie Tajwańczyków. Warto wspomnieć, że programy uruchomione w tle mogą być wyświetlane w formie siatki lub kart, jak w „czystym” Androidzie.

Niestety największą bolączką HTC One M9 są problemy z nagrzewaniem się, które po dłuższej rozgrywce w bardziej wymagające tytuły czy zrobieniu kilkuminutowego filmu stają się odczuwalne dla użytkownika. Zresztą nawet przeglądanie sieci przy łączności LTE i ustawionej wysokiej jasności potrafi spowodować wzrost temperatury obudowy. Wolę nie myśleć, jak sytuacja wyglądała przed aktualizacją, która ograniczyła maksymalną częstotliwość taktowania rdzeni ARM Cortex A57 (zredukowano je z 2 do 1,5 GHz).

Moim zdaniem Tajwańczycy nie powinny wypuszczać tak przegrzewającego się flagowca na rynek. Chociaż i tak nie pobiją Sony i ich Xperia Z3+, stanowiącej niezbędny sprzęt dla każdego himalaisty w zimie. Mam nadzieję, że nadchodzące update’y coś jeszcze poprawią w tej kwestii, aczkolwiek to tylko nierealne życzenie. Zresztą HTC mogło postawić na słabszy model 808 lub użyć jakiegoś wydajnego układu od Mediateka (M9 Plus wyszedł również w wersji z MT6795T). Jako że postąpili inaczej, otrzymaliśmy gorącą nowość, która wskutek thermal thtootlingu Snapdragona 810 jest czasami niewiele bardziej wydajna niż jego poprzednik (nie patrząc na różnice w GPU).

Benchmarki:

AnTuTu: 51192
Quadrant: 31428
Geekbench: 1051 (single-core) i 3812 (multi-core)
3D Mark:
Ice Storm: max
Ice Storm Extreme: max
Ice Storm Unlimited: 21949

Przeglądarki:

Sunspider: 1113
Peacekeeper: 959
Mozilla Kraken: 9611
Google V8 Bench: 3139

Test pamięci systemowej – AndroBench:

szybkość ciągłego odczytu danych: 238,5 MB/s
szybkość ciągłego zapisu danych: 95,83 MB/s
szybkość losowego odczytu danych: 20,15 MB/s
szybkość losowego zapisu danych: 12,38 MB/s

Snapdragonowi 810 można wiele zarzucić, ale na pewno nie to, że jest mało wydajny. Grafika Adreno 430 to prawdziwa bestia, szczególnie gdy jest zestawiona z wyświetlaczem Full HD. Aczkolwiek przy bardziej wymagających tytułach, SoC bardzo się nagrzewał i można było dostrzec lekkie spadki płynności – thermal throotling to prawdziwa klątwa dla tego układu Qualcomma.

Od samego początku linii One, HTC mocno stawiało na jakość dźwięku. W najnowszym modelu poprawiono jeszcze bardziej wyśmienite głośniki stereo BoomSound, które grają czysto nawet wtedy, gdy ustawimy maksymalną głośność. W tej kwestii Tajwańczycy naprawdę się popisali. Zresztą aktualnie są nie do pobicia w tej kategorii. Nie mają zbyt wielu rywali, zresztą u konkurencji dźwięk zazwyczaj wydobywa się z głośników mono umieszczonych w nieprzemyślanych miejscach. Również słuchając naszych ulubionych kawałków na słuchawkach, audio stoi na wysokim poziomie.

HTC One M9 zapewnia następujące złącza, porty oraz moduły łączności:

LTE: smartfon nie miał większych problemów z zasięgiem nawet na mniej zaludnionych terenach, co przekłada się na bardzo dobrą jakość rozmów, nawet w zatłoczonych galeriach handlowych. Kilka razy w trakcie testów One M9 tracił chwilowo połączenie z siecią, po czym jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki je odzyskiwał.
NFC: pracuje tak, jak powinno.
Bluetooth: działa zgodnie z każdym sprzętem bezprzewodowym i większością wearables.
GPS: bardzo szybko łapie fixa, ale potrafi nagle zerwać łączność na kilkanaście sekund.
WiFi: siła sygnału metr od routera: – 32 dB, dziesięć metrów: – 79 dB
microSD: obsługa kart do 128 GB, możliwość przeniesienia danych aplikacji na microSD, ale niestety nie całych programów, co jest rozwiązaniem nie do końca rozsądnym.
microUSB: dzięki dodatkowemu adapterowi USB OTG podłączenie pendrive’a (maksymalnie o pojemności 128 GB) czy myszki niestraszne One’owi.

We wnętrzu HTC One M9 znajdują się 32 GB pamięci wbudowanej. Warto wspomnieć, że można zakupić także wariant z 64 GB, chociaż jest trudno osiągalny. Od razu po wyjęciu z pudełka do naszej dyspozycji mamy 21,03 GB wolnej przestrzeni, co jest przyzwoitym wynikiem, szczególnie, że mamy tu slot na kartę microSD.

W odświeżonym Sense 7 (gdyby jeszcze wyglądał trochę młodziej przy standardowym motywie…) zaimplementowano szereg przydatnych opcji, których możecie przeczytać poniżej:

Motywy (możliwość pobrania przygotowanego przez społeczność motywu, ale możemy również sami spróbować swoich sił. Wśród opcji jest zmiana tapety, domyślnych dzwonków, różnorodne paczki ikon, motywy kolorystyczne, a także czcionki – bardzo dobra, rozbudowana aplikacja),

Na koniec motyw Tabletowo :)

widget Poza domem/Dom/Praca (zależnie od naszej lokalizacji, będą się wyświetlały najczęściej używane aplikacje na danym terenie/miejscu),
tryb ekstremalnego oszczędzania energii (mocno ograniczona funkcjonalność),

przypięcie ekranu (pozostawienie bieżącego ekranu do momentu jego odpięcia),
tryb rękawiczek (sprawdzone, działa zadziwiająco dobrze, One M9 reaguje nawet na aluminiową ramkę),
gest multimedialny (aplikacje zewnętrze rozpoznają gest dotknięcia ekranu trzema palcami),
gesty Motion Launch (nie zabrakło praktycznego dwukliku, by wybudzić telefon),